Sypialnia Esme i Carlisle'a

Moderator

Czyli ich wspólny pokój.

Quileute

[z korytarza]

Siedziała na łóżku i zastanawiała się nad nowym umeblowaniem. Co prawda to było ładne, jednak coś jej nie pasowało...
- Chyba ta szafa stoi w złym miejscu - mruknęła.
Po chwili, zręcznie ją przesunęła na drugi koniec pokoju, tam gdzie światło nie docierało aż w takich ilościach. Odetchnęła głęboko.
- Tak, tak jest świetnie. Pójdę do kuchni po te róże, będą idealnie pasować.
I wybiegła.

Moderator

[Z salonu]
Chwilę szukał swojej żony, ale zdecydował się jednak pozostać trochę samemu.
- Mam nadzieję, że w najbliższym czasie tu zawita, a tymczasem postaram się odpocząć. Aż nadto miałem dzisiaj trudnych spraw do przemyślenia, a niedługo trzeba przecież jechać do szpitala. - Choć od prawie 350 lat Morfeusz nie był wstanie zabrać go z dala od rzeczywistości, zamknął oczy i starał się nie myśleć o niczym, poza otaczającą go czernią.

Quileute

[ z pokoju Esme]

-Och.. Witaj kochanie, dawno się nie widzieliśmy. - uśmiechnęła się czule do męża - Jak tam w pracy? Wszytsko dobrze? - zapytała z troską i usiadła obok Carlisla.

Moderator

- Szukałem cię. - Przyciągnął ją delikatnie do siebie i pocałował krótko i czule, po czym odpowiedział - Oczywiście wszystko w porządku. W szpitalu miałem wyjątkowo mało na głowie, ale to co tutaj się dzieje... - pokręcił głową - cóż, jest tego znacznie więcej. - Uśmiechnął się. Nie wiesz, gdzie wszystkich wywiało ? Rozmawiałem wcześniej z Maggie, potem Tanya chciała rozmawiać, ale tylko zadała pytanie i uciekła, a później z kolei z dołu słyszałem czyjeś szepty, a kiedy zszedłem nikogo nie było. - Zatrzymał się i spojrzał na żonę. Wciąż kochał ją tak samo mocno, jak wtedy, kiedy spotkał ją po raz pierwszy. - Nie lubię być niedoinformowany. - Dodał i zachichotał nie chcąc zmieniać tematu.

~~~~

Esme milczała jak zaklęta i patrzyła się w jakiś punkt niewidzącym wzrokiem. Rzadko zdarzało jej się zawiesić, choćby na moment.
- Esme - szepnął Carlisle widząc jej twarz, po czym delikatnie potrząsnął ją za ramię. Spojrzała na niego. - Martwisz się. - To nie było pytanie. Pytanie brzmiało - Coś się stało ?

Zimna Istota

[ ze swojego pokoju ]
- Esme... Witaj. Jadę na zakupy z Zafriną. Potrzebujesz coś ?

Moderator

Carlisle postanowił zostawić żonę samą i udać się do łazienki. Wiedział, że jeśli nie chce, nic z niej nie wyciągnie.
- Idę do łazienki. - Szepnął.
[Do łazienki]

Quileute

-Nic, nic....tak jakoś się zamysliłam - szepnęła Esme - Idź, idź...
-Tanyo, a może mogłabym wybrać się z wami? O ile to jeszcze aktualne? - uśmiechnęła się Esme.

Moderator

[Z salonu]
- Kochanie, jadę do szpitala, Mark do mnie dzwonił - Pocałował ją w policzek i podszedł do drzwi do ogromnej wnęki, będącej garderobą i przyodział swój lekarski uniform. - Do zobaczenia. - Uśmiechnął się do pogrążonej w lekturze jakiejś strony internetowej Esme.
[Do szpitala]

Quileute

Esme ze znudzenia wyłączyła komputer.
-Chyba pójdę sie przewietrzyć, mam dość siedzenia w domu - mruknęła i wybiegła z gracją z pokoju.

Nocny Łowca

-Esme, jesteś tu ?- zapytała Kate pukając do drzwi. Nie słysząc odpowiedzi pomyślała że Esme pewnie wyszła gdzieś na spacer.-Pojdę do salonu, tam musi ktoś być-stwierdziła i zbiegła na dół

Moderator

[z garażu]
Wciąż rozbawiony reakcją Edwarda na motocyklową wersję jego żony, wszedł do domu i skierował się ku swojej sypialni.
- Ciekawe czy moja piękna żona jest w pokoju. - Zasanawiał się, ale nie słyszał żadnego szmeru dochodzącego z pokoju, więc wątpił w to. Esme choć nie była tak roztrzepana jak Alice, również nie lubiła spędzać czasu w bezruchu.
Nie mylił się, żony nie było. Podszedł do szafy, wyciągnął beżowy sweter i spodnie tego samego koloru.
[Wychodzi do łazienki]

Swan

[wchodzi z salonu ]
Edward wszedł cicho do pokoju. Jednym zwinnym ruchem ręki odkrył, piękną,jasno brązową satynową narzutę i puchową kołdrę. Położył Nessie na ogromnej poduszce - wypchanej zapewne kaczymi piórami. Reneesme rozłożyła się wygodnie w łóżku. Edward uśmiechnął się. Mała wyglądała tak słodko.
- Mój ósmy cud świata. - pomyślał sobie z roztkliwieniem. Westchnął.
Przykrył ją pierzyną i pocałował w czoło. Odwrócił się na pięcie,zgasił światło i wyszedł z pokoju.

[ wychodzi z pokoju ]

Cullen

Renesmee na chwilę otworzyła delikatnie oczy, by spojrzeć na swojego wychodzącego z pokoju ojca. Bardzo go kochała.
Przez chwilę rozglądała się po sypialni Esme i Carlisle'a, która była bardzo gustownie urządzona i przytulna, po czym powieki znów zamknął jej ciężar słodkiego snu. Miała nadzieję, że jutro spotka się z Jacobem...

Moderator

[Ze szpitala]
- Niekończąca się historia.- Stwierdził zrezygnowany Carlisle'a przypominając sobie w jaki sposób spędził ostatni czas. Rzeczywiście, w szpitalu narobił sobie zaległości w papierkowej robocie, do tego było mnóstwo pacjentów i każdy człowiek padłby z wykończenia na jego miejscu. Jednak uporał się, był z siebie dumny, kiedy wracał do domu. Wszedł do swojej sypialni i zobaczył Renesmee śpiącą na wielkim łóżku pośrodku pokoju.
- A ta młoda dama co tu robi? - Zapytał się w myślach, po czym podszedł do wnuczki i okrył ją kołdrą, która najwyraźniej zdjęła z siebie podczas snu. Dziewczynce drgnęły usta, po czym przewróciła się na lewy bok. Carlisle uśmiechnął się, wyciągnął z szafy ubrania i poszedł przebrać się do łazienki.
(...)
Wrócił po chwili, odstawił swoją walizkę (którą po ujrzeniu Nessie wcześniej zostawił przy drzwiach), jeszcze raz zerknął na to niezwykłe dziecko i wyszedł z pokoju.
[Do salonu]