[Z] optymistycznie - rok 2006

Quileute

Oczywiście prawa autorskie -zastrzeżone Wink

Stoją ludzie na przystanku, stoję i ja…
Patrzę na nich, oni natomiast nie zwracają na mnie uwagi…
Myślę: nie widzą mnie, są tacy zamyśleni..
Może nie chcą widzieć..?
O czym oni tak rozmyślają? Może mają jakieś problemy… Na pewno. Ale wierzę, że sobie z nimi radzą. A może po prostu są zmęczeni po pracy, zakupach, podróży, myślą tylko o tym żeby jak najszybciej być w domu, pod ciepłym kocem siedzieć i pić ciepłą herbatę z cytryną? Tak, bardzo możliwe. Mam nadzieje, że szybko dotrą do swoich domów by odpoczywać.
Po chwili nadjechał autobus. Wysiedli z niego ludzie, jedni poszli z zakupami, torbami, drudzy usiedli na ławkę czekając na następny.
Stoję ja pośrodku i nikt mnie chociażby ręką nie trąci, a taki tłok i zaduch na przystanku.
Nikt.
Jednak z któregoś autobusu wyszła pewna kobieta. Chuda, wysoka, miała długie włosy. Gdy wysiadła natychmiast do mnie podeszła i zapytała o godzinę.
Co jest? Myślę. Dlaczego ona właśnie mnie dostrzegła, spośród tego tłumu.
-Nie mam pojęcia – odpowiedziałam, jednak musiałam się jej o to zapytać
– dlaczego tylko Ty, jedyna na mnie spojrzałaś, zobaczyłaś mnie. Ci inni ludzie mnie nie widzą, nie wiem dlaczego. A ty tak sobie normalnie podchodzisz i pytasz o godzinę.
A kobieta zaczęła mówić:
- Widzisz tego pana – pokazała na tęgiego mężczyznę, który czytał gazetę – Stracił żonę i syna w wypadku lotniczym parę miesięcy temu. Nie wierzy w to, że może poukładać sobie życie na nowo. A ta kobieta… rak nerki. Złośliwy jak się okazało. Zostało jej około 3 miesięcy życia a dwa lata temu urodziła śliczną córeczkę. W sercu jej widać smutek i żal…
- Kim jesteś – wtrąciłam.
- Jestem Aniołem, który spogląda z góry na wszystkich ludzi. Próbuje w snach do nich mówić, pocieszać. Jednak jak wstają to słyszę „ to był niestety tylko sen”
Nadjechał kolejny autobus. Wysiadła z niego kobieta z zakupami. Spojrzała na mnie i powiedziała „dzień dobry”.
- Dlaczego ona mnie zobaczyła? Też jest Aniołem?
- Nie. To zwykła kobieta. Jutro po południu ma przejść skomplikowaną operację serca. Zobaczyła Cię, ponieważ wierzy, że może jej się udać, ma nadzieje, że przeżyje.
- To, kim ja jestem, że jedni mnie widzą a drudzy nie?
- Jesteś Wiarą i Nadzieją wszystkich ludzi. Ci, którzy wierzą i mają nadzieje mogą Ciebie widzieć i normalnie z Tobą rozmawiać… Wink

Moderator

Eh, Karolec.

Za krótkie! Stanowczo za krótkie!
Motyw aniołów lekko oklepany, ale zakonczenie genialne.
Popraw nieliczne błedy, i będzie ok.

Nadal uwazam, że za krótkie ;D. Jak wypłodzisz coś dłuższgo, to wyslij mi, to Ci zbetuję je, bo poza tym chetnie przeczytam coś innego Twojego autorstwa ;D.

Volturi

Zgadzam się zakończenie boskie, wręcz cudowne <3
Tylko, ze wciągnęłam się a tu już koniec.
No i trochę nie podobało mi się to, że tak szybko i nagle pojawia się Anioł ;D
No ale to Twoja fantazja nie moja Wink

Cullen

Zdecydowanie za krótkie.
Fajnie że jest anioł.
a koniec fantastyczny.
życzę weny.;*

Quileute

No łał...
mam za soba szereg na pisanych jak ich
przeczytanych opowiadań, jednak coś w tym
jest... ''jesteś wiarą'' fajnie, że potrafisz
stworzyć coś orginalnego : )